“Na drie jaar hopen en proberen zwanger te worden, sloeg mijn hart een slag over zodra ik de eerste positieve zwangerschapstest zag”, vertelt Amber, oprichter van Memorē. Zij en haar vriend beleefden 11 weken van pure vreugde, voordat ze hun eerste echo kregen. Zo enthousiast als ze waren, hadden ze geen moment stilgestaan bij het feit dat er iets mis zou kunnen zijn. Van grote euforie naar een stilte die nog nooit zo luid was geweest. En dat in een paar seconden tijd. De afwezigheid van een hartslag deed haar stilstaan. “Na een week kwam de miskraam op natuurlijke wijze op gang. Nooit eerder heb ik mij zowel mentaal als fysiek zo leeg gevoeld.”
Het verlies had zowel haar als haar vriend een beetje overrompeld. Vooral omdat ze niet veel mensen kenden die hetzelfde hadden meegemaakt. Althans, nu blijkt dat velen dit verlies ook ervaren hebben, maar er niet over praten. “Hierdoor wist ik ook niet goed bij wie ik terecht kon met mijn vragen, gevoelens en gedachten. Juist terwijl ik op dat moment meer dan ooit behoefte had aan een luisterend oor.”
De ‘12-weken zwangerschapsaankondiging traditie’
Het is geen geheim dat het 1ste trimester voor veel vrouwen fysiek behoorlijk intens kan zijn. Extreme moeheid, misselijkheid en allerlei andere irritante kwaaltjes komen om de hoek kijken. Daarnaast is het mentaal ook een spannende periode. Volgens de statistieken is de kans op een miskraam immers de eerste weken het grootst. Zelfs in de periode tussen week 12 en week 16 is de kans op een miskraam nog altijd tussen de 8 en 5%.“Vind het dan ook zo enorm bijzonder, dat er wereldwijde een traditie ontstaan is waarin het gebruikelijk is om tot week 12 te wachten met het bekendmaken van je zwangerschap. Ten eerste moet iedereen natuurlijk zelf weten hoe en vooral wanneer je het aankondigt. Alleen merk ik in mijn omgeving op dat de timing in verbinding staat met de slagingskans van een zwangerschap.”
Wil je niet juist de steun hebben van vrienden/familie als het fout gaat? Hoe hoog wordt de drempel eigenlijk om te delen dat je een miskraam hebt gehad als niemand in eerste instantie wist dat je zwanger was? Hoeveel vrouwen (en mannen) ervaren hierdoor hun verlies in stilte? “Persoonlijk vind ik dat het in voor-en-tegenspoed-principe de sleutel van een waardevolle vriendschap is. Als je op Instagram kijkt hebben we geen problemen met het delen van al het goeds in ons leven. Maar zodra het slecht gaat, bijvoorbeeld als je rouw door verlies ervaart, zijn de woorden vaak afwezig. En laat nou juist het gesprek met een ander ervoor zorgen dat je je niet alleen voelt.”
Memorē: verlies van velen hoorbaar maken
Omdat ze erg open is over haar verlies, kwam ze in haar omgeving er steeds vaker achter dat er enorm veel mensen zijn die hetzelfde verlies hebben ervaren. Alleen wordt er volgens haar hier nog te weinig over gesproken. Dankzij de vele gesprekken met vrienden kwam ze ook tot verdrietige inzichten. “Zo gaf een vriendin aan dat ze 4 jaar geleden een miskraam had gehad. Toen ik haar vroeg waarom ze dat nu pas met mij deelde, zei ze dat ze zich vooral schaamde. Ze had het gevoel dat het haar schuld was en omdat ze kort daarna weer zwanger was had ze het idee dat het niet nodig was om te delen. Dat terwijl het verlies op de dag van vandaag in haar gedachten rondspookt.”
Amber was in haar eigen rouwproces op zoek naar een fysiek aandenken voor het zieltje die niet fysiek bij haar kan zijn. Na het verhaal van haar vriendin besloot ze om de ideeën in haar hoofd concreet te maken, om zo anderen te kunnen helpen op hun persoonlijke verwerkingsreis. Dit was het begin van Memorē; een merk waar ze ouders die hun kindje tijdens de zwangerschap, rond de geboorte of kort daarna, zijn verloren een klein beetje licht geeft. Als hart onder de riem, als hoop, als een liefdevol eerbetoon.
“Het eerste item in de collectie was de herinneringsketting. In het design symboliseren de twee druppels een herinnering; een traan van geluk en een traan van verdriet. Beide druppels zijn zo afgewerkt zodat het lijkt op de nerven van een blad. Dit symboliseert het leven. Dankzij het vergeet-mij-niet zaadje in het hart van de hanger zullen de herinneringen blijvend zijn.”
“De belangrijkste boodschap die ik met Memorē wil uitdragen is ervoor te zorgen - bewustzijn te creëren - dat het normaal is om te rouwen. Dat het normaal is intens veel verdriet te hebben om een kleine ziel die je nog nooit hebt ontmoet.” Ze is op een missie om de ‘12-weken zwangerschapsaankondiging traditie’ te doorbreken, om zo het stille verdriet van velen hoorbaar te maken. “Ik wil iedereen op het hart drukken dat je niet alleen bent. Niks moet en alles mag. Maar laten we niet wachten met het delen van het nieuws dat er een nieuw leven is, alleen omdat de kans op succes na 12 weken groter is. Want juist als het misgaat, heb je de steun van de mensen die jij lief hebt hard nodig.”
